Spraakverstaanbaarheid
Spraakverstaanbaarheid is in de basis simpelweg hoe goed je elkaar kunt verstaan. Een sterke nagalm en/ of storende omgevingsgeluiden kunnen de spraakverstaanbaarheid storen en hierdoor versta je elkaar dus slechter. Spraakverstaanbaarheid heeft ook een technische uitleg.
Voorbeeld spraakverstaanbaarheid
Stelt u zichzelf voor. U staat in een lege ruimte met een ander persoon. U staat aan tegenovergestelde zijden van de ruimte en u begint te praten. Het geluid dat u als eerste bereikt wordt ‘direct geluid‘ genoemd.
Helaas gaat geluid nooit in een rechte lijn. Er ontstaan zogenaamde reflecties. Vroege reflecties, oftewel reflecties die binnen 50ms de luisteraar bereiken, hebben een positief effect op de spraakverstaanbaarheid. Reflecties die er langer dan 50ms over doen worden als storend ervaren.
Spraakverstaanbaarheid meten
Om de spraakverstaanbaarheid inzichtelijk te krijgen wordt er gebruik gemaakt van de ‘Speech Clarity Meting‘. Deze meting vergelijkt de geluidsenergie van vroege geluidsreflecties en latere reflecties. De waardes hiervan worden uitgedrukt in ‘Decibels‘ (dB).
Er is nog een methode om spraakoverdracht te meten. Dit wordt gedaan middels de Speech Transmission Index (STI). Deze index werkt met een waarde van 0 naar 1. Hierbij is een STI van 1 perfect. Aan een STI zijn ook eisen en normen gekoppeld. Een klaslokaal moet bijvoorbeeld een STI hoger dan 0.75 hebben. Een STI-waarde kan verbetert worden door bijvoorbeeld achtergrond geluiden, de nagalmtijd en flutterecho’s te verminderen.
